Za  murami dawnego klasztoru zbudowano prawdopodobnie w I połowie XIV wieku ceglaną świątynię, która od XVII wieku pełniła rolę kościoła parafialnego dla rozwijającej wokół klasztoru osady wiejskiej.

Prawdopodobnie wówczas też wokół kościoła usytuowano cmentarz. Dziś oglądać tu można pięknie odrestaurowane nagrobki, w większości w formie kamiennych lub żeliwnych krzyży na cokołach, dwa z pełnoplastycznymi figurami; liczne kraty, łańcuchy, ogrodzenia płyt granitowych, a wszystko pięknie otoczone zielenią.

W XIX wieku dobudowano do gotyckiej bryły świątyni kruchty - północną i zachodnią. Deskowany strop świątyni pokryty jest współczesną polichromią. Z wyposażenia zachowała się wczesnogotycka granitowa chrzcielnica, barokowy ołtarz Świętych Aniołów oraz rokokowe: ołtarz główny, ambona i chrzcielnica, a także ołtarz Świętej Rodziny z połowy XIX wieku.Kościół nosi wezwanie Bożego Ciała.

Na północ od kościoła pod wezwaniem Bożego Ciała znajdowało się dormitorium konwertorów, przekształcone następnie w klasztorny szpital; pełniący od 1601 roku szpitala dla ubogich. Obiekt może pochodzić z I połowy XIV wieku; wykazuje liczne późniejsze przebudowania. Obecny jego wygląd pochodzi z ok. 1850 r.

Dzisiejszy wolnostojący, ceglany, dwuspadowy, oparty na kamienno-ceglanych fundamentach budynek pełni rolę obiektu kulturalnego. Właśnie tu, w tzw. sali kominkowej odbywają się cyklicznie wieczory muzyczne i spotkania poetyckie.